Czy korzystanie z pomocy psychologicznej oznacza, że jest się chorym, zaburzonym, słabym?
W różnych sytuacjach życiowych, na różnych etapach życia, każdy może potrzebować pomocy psychologicznej. Sam fakt korzystania z niej, nie oznacza psychopatologii.
Zwrócenie się o pomoc w sytuacji trudnej, świadczy o adekwatnym rozpoznaniu potrzeb i umiejętności zadbania o siebie.
Analogicznie – fakt nie korzystania z terapii i nie decydowania się na pomoc specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego, nie musi oznaczać zdrowia.
Czy psycholog/terapeuta realizuje cele pacjenta?
Cele muszą być realne, możliwe do osiągnięcia. Nie mogą dotyczyć osób trzecich oraz życiowych wyborów.
Proces terapeutyczny nakierowany jest na zmianę w samym pacjencie. Nie wyklucza to idących za tym zmian postaw innych osób w otoczeniu pacjenta, czy też większej pewności w dokonaniu pewnych życiowych rozstrzygnięć. Są to jednak potencjalne konsekwencje zmiany, która dokonuje się w samym pacjencie.
Terapeuta nie ma też możliwości wpływania na pojawienie się lub zaprzestanie pewnych uczuć pacjenta.
Proces terapeutyczny nie rozpocznie się w sytuacji nieuzgodnionych wspólnie celów terapeutycznych.
Czy psychologa/psychoterapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa?
Psychologa/psychoterapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa, z której może go zwolnić jedynie sąd lub sytuacja zagrażająca czyjemuś zdrowiu lub życiu.
Procesy terapeutyczne omawiane są jedynie podczas superwizji, która służy lepszemu rozumieniu procesu, co w konsekwencji podnosi jakość oferowanej pomocy.
Czy psychologa/psychoterapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa?
Psychologa/psychoterapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa, z której może go zwolnić jedynie sąd lub sytuacja zagrażająca czyjemuś zdrowiu lub życiu.
Procesy terapeutyczne omawiane są jedynie podczas superwizji, która służy lepszemu rozumieniu procesu, co w konsekwencji podnosi jakość oferowanej pomocy.
Czy każdy podjęty proces terapeutyczny kończy się powodzeniem?
Proces terapeutyczny zwykle wymaga czasu, wysiłku, zaangażowania i odpowiedzialności obu stron.
Aktywność pacjenta, jego determinacja i motywacja do zmiany, znacznie zwiększają szanse na złagodzenie cierpienia, osiągnięcie uzgodnionego celu, czerpanie satysfakcji z bliskich relacji oraz poprawę jakości życia.
Na poprawę i zmianę ma wpływ wiele złożonych czynników, zależnych w dużej mierze od samego pacjenta. Sam fakt podjęcia terapii nie gwarantuje skuteczności.
Czy każdy podjęty proces terapeutyczny kończy się powodzeniem?
Proces terapeutyczny zwykle wymaga czasu, wysiłku, zaangażowania i odpowiedzialności obu stron.
Aktywność pacjenta, jego determinacja i motywacja do zmiany, znacznie zwiększają szanse na złagodzenie cierpienia, osiągnięcie uzgodnionego celu, czerpanie satysfakcji z bliskich relacji oraz poprawę jakości życia.
Na poprawę i zmianę ma wpływ wiele złożonych czynników, zależnych w dużej mierze od samego pacjenta. Sam fakt podjęcia terapii nie gwarantuje skuteczności.
Czy psychoterapia zmierza do osiągnięcia szczęścia?
Poczucie szczęścia jest m. in. kwestią indywidualnego nadawania znaczeń różnym doświadczeniom. To co uszczęśliwi jednego, nie musi powodować tych samych odczuć u drugiej osoby.
Terapia psychodynamiczna prowadzi do bardziej dojrzałego, autonomicznego funkcjonowania, znacznego złagodzenia cierpienia, osiągnięcia większej skuteczności w życiu społecznym i zawodowym, wzrostu intymności i satysfakcji w relacjach z bliskimi osobami.
Celem terapii nie może być natomiast osiągnięcie absolutnego komfortu oraz całkowite wyeliminowanie trudnych i bolesnych stanów emocjonalnych. Pewien rodzaj przykrości i cierpienia jest wpisany w dojrzałe życie, a stan niekończącej się przyjemności jest nierealny i daleki od normy.
Czym różni się psychoterapia od interwencji kryzysowej?
Psychoterapia jest dłuższym i głębszym procesem. Realizowana w nurcie psychodynamicznym, wymaga koncentracji na całej osobowości pacjenta, na nieświadomych aspektach życia – motywacjach, pragnieniach, obawach, znajdujących odzwierciedlenie w codziennych relacjach ze światem. Istotnym czynnikiem zmiany jest wówczas relacja terapeutyczna, która ujawnia i modyfikuje nieadaptacyjne sposoby postrzegania i przeżywania, które niosą za sobą cierpienie.
Interwencja kryzysowa jest procesem bardziej ograniczonym w czasie. Pomoc psychologiczna udzielana jest w sytuacji kryzysu i silnego stresu, spowodowanego najczęściej zmianą życiową, osobistym przełomem lub przykrym zdarzeniem losowym. Rolą psychologa jest wówczas pomoc w odzyskiwaniu równowagi i kontroli nad życiem, poszukiwaniu rozwiązań i adaptacji do nowych warunków życia.
Czym różni się psychoterapia od interwencji kryzysowej?
Psychoterapia jest dłuższym i głębszym procesem. Realizowana w nurcie psychodynamicznym, wymaga koncentracji na całej osobowości pacjenta, na nieświadomych aspektach życia – motywacjach, pragnieniach, obawach, znajdujących odzwierciedlenie w codziennych relacjach ze światem. Istotnym czynnikiem zmiany jest wówczas relacja terapeutyczna, która ujawnia i modyfikuje nieadaptacyjne sposoby postrzegania i przeżywania, które niosą za sobą cierpienie.
Interwencja kryzysowa jest procesem bardziej ograniczonym w czasie. Pomoc psychologiczna udzielana jest w sytuacji kryzysu i silnego stresu, spowodowanego najczęściej zmianą życiową, osobistym przełomem lub przykrym zdarzeniem losowym. Rolą psychologa jest wówczas pomoc w odzyskiwaniu równowagi i kontroli nad życiem, poszukiwaniu rozwiązań i adaptacji do nowych warunków życia.
